อัศนัย เล่งอี้.(2566). การประเมินสภาพแวดล้อมทางกายภาพและสิ่งอำนวยความสะดวกที่เหมาะสมสำหรับผู้ใช้รถเข็นวีลแชร์ในสถานีขนส่งผู้โดยสาร.

อัศนัย เล่งอี้.(2566). การทบทวนวรรณกรรมทางบรรณานุกรม: แนวทางการออกแบบสากล.

อัศนัย เล่งอี้.(2565). แนวทางการออกแบบห้องน้ำสำหรับผู้สูงอายุและผู้พิการภายในวัดที่สอดคล้องกับการออกแบบสถาปัตยกรรมเพื่อคนทั้งมวล.

อัศนัย เล่งอี้ และพันธพัฒน์บุญมา. (2563). สภาพแวดล้อมในบ้านของผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม: กรณีศึกษา ตำบลแม่กา อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ปีที่ 19 ฉบับที่ 3. ประจำเดือนกันยายน - ธันวาคม 2563, 43-60.

อัศนัย เล่งอี้ และอัมเรศ เทพมา. (2562). การใช้ความรู้เกี่ยวกับสัดส่วนผู้สูงอายุเพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้าน:กรณีศึกษา ต าบลแม่กา อำเภอเมืองจังหวัดพะเยา. วารสารวิชาการ เจดี : วารสารวิชาการ การออกแบบสภาพแวดล้อม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, ปีที่ 6 ฉบับที่ 2, ประจำเดือน กรกฎาคม - ธันวาคม 2562. หน้า 126-143.

อัศนัย เล่งอี้ และ ภาวิณี เอี่ยมตระกูล. (2566). การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบในการพัฒนาพื้นที่รอบสถานีขนส่ง (TOD) (ปี พ.ศ.2540-2564). วารสาร สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ปีที่ 22 ฉบับที่ 3 กันยายน - ธันวาคม 2566 หน้า 81-104.